دو غزل زیبا از سیمین بهبهانی

این روزها بهار رفته و روزگار روبه گرما و سپس آبستن خزان است ! این دو غزل سیمین عزیز حال روز من و دل خزان دیده ی من است !            تقدیم به گل روی شما :

غزل 1  " هزار امید... "

مرا هزار امید است و هر هزار تویی
شروع شادی و پایان انتظار تویی

بهارها که ز عمرم گذشت و بی تو گذشت
 چه بود غیر خزانها اگر بهار تویی

دلم ز هرچه به غیر از تو بود خالی ماند
در این سرا تو بمان ! ای که ماندگار تویی

شهاب زود گذر لحظه های بوالهوسی است
ستاره ای که بخندد به شام تار تویی

جهانیان همه گر تشنگان خون منند
 چه باک زان همه دشمن، چو دوستدار تویی

دلم صراحی لبریز آرزومندی است
 مرا هزار امید است و هر هزار تویی

.................................................................................................................................................................

غزل 2  " چه گویمت !؟  "

چه گویمت ؟ که تو خود با خبر ز حال منی
چو جان، ‌نهان شده در جسم پر ملال منی

جنین که می گذری تلخ بر من، از سر قهر
گمان برم که غم انگیز ماه وسال منی

خموش و گوشه نشینم، مگر نگاه توام
 لطیف و دور گریزی، مگر خیال منی

ز چند و چون شب دوریت چه می پرسم
سیاه چشمی و خود پاسخ سوال منی

چو آرزو به دلم خفته ای همیشه و حیف
که آرزوی فریبنده ی محال منی

هوای سرکشی ای طبع من، ‌مکن! که دگر
اسیر عشقی و مرغ شکسته بال منی